Al meer dan een jaar zitten we zonder regering. De verkiezingen zijn straks ook al een jaar geleden gehouden. En toch zitten we nog steeds zonder een federale regering. Toch hoor ik hier weinig van op straat. De mensen praten er niet over, het is geen gespreksonderwerp. Zijn we het ondertussen gewoon om geen regering meer te hebben of laat de politiek de mensen koud?

Weinig interesse

Ik ben al van jongs af aan geïnteresseerd in politiek. Diegene die mij kent, weet dat ik zelfs politiek actief ben geweest. Maar over het algemeen merk ik dat de meeste mensen zich weinig inlaten met politiek. Partijprogramma’s worden niet gelezen, enkel propaganda. Velen zullen nu zeggen, dat is toch hetzelfde, maar dat is het niet. Wat in de folders staat is hetgeen de mensen willen horen, in het programma staat veel meer. Logisch, partijen willen zich populair maken. Natuurlijk horen de mensen graag dat ze later meer pensioen gaan krijgen en dat ze minder lang gaan moeten werken. Natuurlijk vindt iedereen dat we teveel belastingen betalen. Ook het milieu moet eindelijk aangepakt worden. Maar niemand wil de rekening maken, ik denk zelfs dat er weinigen zijn die er bij stil staan of dat haalbaar is, betaalbaar is! Zo stemmen velen op partijen die al deze voordelen beloven, ook al is dat niet realistisch.

Verschillen

We zitten dus nog steeds zonder een federale regering. We hebben in België wel een Waalse en een Vlaamse regering. Hoe komt het dat die wel al gevormd zijn? Juist doordat de verschillen in Wallonië en Vlaanderen zo groot zijn. In Wallonië stemmen de mensen heel links. Ze kiezen voor de vele beloftes en moeten niet nadenken of dat wel betaalbaar is, het is al altijd betaald geraakt (met de transfers van Vlaanderen). De Vlamingen stemmen dan weer rechts. De programmapunten zijn zo verschillend van links en rechts, dat compromissen zelfs niet meer lukken. Vlaanderen wil bezuinigen, Wallonië wil kadootjes geven (of krijgen). Een groter verschil kan er niet zijn …. Als je België zou vergelijken met een gezin, dan zou iedereen er het over eens zijn dat een koppel, waar de verschillen zo groot zijn en waar ze niet meer kunnen praten, uit elkaar moet gaan…

De oplossing

Als je nu denkt dat ik hier de oplossing ga bieden, dan overschat je mij toch wel. Oplossingen heb ik niet direct, maar we zullen wel vooruit moeten. Ik denk dan ook dat dat één van de problemen is, er wordt te weinig vooruit gedacht, gedacht aan de vooruitgang. Bij de verkiezingen denken veel te veel mensen aan de geschenken die er beloofd worden, zonder na te denken over hoe en of dat kan. Als daar eens over nagedacht zou worden, zou er niet meer extreem gestemd worden, maar meer centraal. Centrum links of centrum rechts, het maakt niet uit, zolang het niet extreem is. Dus mijn vraag naar jullie, denk na bij de volgende verkiezingen, want die zouden er wel eens sneller kunnen komen dan gedacht …

De feesten liggen weer achter ons. We kunnen weer echt aan het nieuwe jaar beginnen. De voorbije dagen waren er van feesten, eten en drinken. Fijn, maar ook vermoeiend …

2020

Ik zie het nieuwe jaar positief in, voor mij. Het is het jaar dat we de vruchten van vorig jaar mogen plukken. Binnen enkele maanden kunnen we (normaal gezien) verhuizen naar ons nieuwe huis. Er is nog heel wat werk aan, maar de werken vlotten goed. Als ik er nu al in rond loop, hetgeen ik graag doe, voelt het al goed aan. Ik ben er graag en dat is wat een (t)huis moet zijn.
Deze week ben ik ook begonnen met nieuwe medicatie. Nu is het afwachten wat dat gaat geven. Gaat het aanslaan, houdt het mij stabiel, zal ik met bijwerkingen te kampen hebben? Allemaal vragen waar ik nu mee zit, maar waar ik me nu niet in ga ziek maken (woordspeling).
Wat ik niet ga veranderen dit jaar, is deze blog. Ook in 2020 ga ik proberen om (bijna) elke week een blog te schrijven. De onderwerpen zullen ook dit jaar uiteenlopend zijn. Ik zal jullie op de hoogte houden van de vorderingen aan ons huis, hoe ik mij voel en over vele andere onderwerpen die zich aandienen. Tot nu toe heb ik niets willen schrijven over politiek, hoewel dat onderwerp mij ook interesseert. Misschien dat ik mijn frustraties daarover ook wel eens van mij af ga schrijven.

Nieuwjaarswensen

De meesten zijn al overstelpt met nieuwjaarswensen. De klassiekers, een goede gezondheid, het beste en veel geluk hebben niet veel inhoud meer doordat ze als pasklare wens steeds weer gebruikt worden.
Natuurlijk wens ik dit ook iedereen. Maar wat is een goede gezondheid? Bij de ene is dat om geen griepje te krijgen, bij de andere is dat stabiel blijven bij een chronische aandoening. Wat is het beste? Wat vandaag niet het beste lijkt, brengt je morgen misschien bij iets geweldig. En dan heb je nog “een gelukkig nieuw jaar”.  Ik wens dat iedereen het geluk ziet in al die kleine dingen rondom ons, een kind dat lacht, een hond die knuffelt, een kus van je partner tot de appreciatie van je werk, enz. … Zo zijn er zovele geluksmomenten. Zo heeft iedereen veel geluk in het nieuwe jaar.

Bedankt

Tot slot wil ik nog iedereen bedanken voor de vele reacties op mijn blog het voorbije jaar. Jullie reacties motiveren mij om elke week weer achter mijn laptop te kruipen en te schrijven. Deze (positieve) reacties zijn dan ook voor mij, kleine geluksmomenten …

Ik heb het al meermaals gezegd dat ik gelukkig ben, nu doe ik het weer. Ik vind dat je niet genoeg kunt herhalen dat je gelukkig bent. Ten eerste omdat ik er dan nog eens bij stil sta en ten tweede om anderen aan het denken te zetten en zo ook hen het geluk te laten voelen. Wat is er nu mooier dan een ander gelukkig te maken …

Medelijden

Als iemand hoort dat ik MS (Multiple Sclerose) heb, dan zie je hun gezicht veranderen. Ze worden voorzichtig (de meesten toch) in hun uitspraken en weten niet goed meer wat zeggen. Ze hebben medelijden. Maar eigenlijk moet ik geen medelijden hebben (wel begrip), ik voel me goed, ik ben gelukkig. Ik weet dat het raar klinkt om met een chronische ziekte te zeggen dat ik gelukkig ben.

Het verleden

Natuurlijk was ik ook gelukkig voor ik de diagnose MS kreeg. Ik was een doorsnee man, die zijn werk graag deed, gelukkig getrouwd is en een fantastische dochter heeft. Ik ben blij met alle keuzes die ik in het verleden gemaakt heb, want zij maken de man die ik nu ben. Op bepaalde momenten dacht ik wel de verkeerde keuzes gemaakt te hebben, maar later bedacht ik dan dat het net die (foute)keuzes waren die mij bij de juiste gebracht hebben.

Vandaag

Vandaag kan veel, moet weinig. Wie kan dat nog zeggen? Ik probeer te zien wat elke dag mij weer brengt en daar dan volop van te genieten. Dat kunnen de gewone huishoudelijke taken zijn (want ik kan niet meer gaan werken) of een fietstochtje op een droog moment. Te genieten van een zonnestraal, al is het achter het glas.

De toekomst

De toekomst is zoals vandaag, ik zal ze nemen zoals ze komt en er de fijne dingen/momenten in ontdekken. Natuurlijk moeten we vandaag keuzes maken voor morgen. Als die keuzes vandaag goed aanvoelen, zullen ze ook wel positief zijn voor de toekomst. Vandaag is gisteren voorbereid en de start van morgen.

Dus …

Geniet vandaag en pas je aan zodat morgen zeker zo fijn is. Ga niet mijmeren over de problemen van gisteren, maar voorkom ze in de toekomst. Dat is mijn recept om gelukkig te zijn, of iets om over na te denken …

Kerstballen in de bomen
de lichtjes die schijnen
het nieuwe jaar zal weldra komen
en zal het oude laten verdwijnen
hopelijk met alle problemen en pijn
van alle mensen
dat het nieuwe jaar een topper mag zijn
wil ik nu al wensen

Prettige feestdagen!

Sinterklaas ligt weer enkele dagen achter ons. De dagen zijn weer kort. Buiten is het koud. Het is dus bijna kerstmis. Elk jaar is kerstmis anders, omdat elk jaar weer anders was.

De kerstboom

Tot enkele jaren geleden wachtten we met het plaatsen van onze kerstboom tot Sinterklaas voorbij was. Vorig jaar hebben we hem wel al vroeger gezet en ook dit jaar hebben we niet kunnen wachten. De koude, donkere dagen vragen om gezelligheid binnen en dat brengt zo een kerstboom. De groene kerstboom, in contrast met de natuur die doods is. Versierd met lichtjes, in contrast met de donkere dagen. De pakjes eronder, als symbool voor de liefde onder elkaar, daar krijg ik het warm van, ook al is het zo koud buiten …

Ook buiten

’s Avonds door de straten rijden en al die lampjes zien, dat maakt mij gelukkig. Buiten steken de meesten de lichtjes niet (alleen) voor hun zelf aan, maar voor iedereen die er passeert. De meeste mensen die het zien, kennen we niet, maar dat is nu net het mooie eraan. Samen een mooiere wereld maken, waar iedereen van mag genieten.

Het kerstfeest

Vorig jaar schreef ik al dat wij elk jaar kerstavond thuis vieren met mijn moeder en schoonmoeder. Dit jaar zal dat enkel met mijn schoonmoeder zijn. Er zal een lege plek zijn aan tafel, maar het leven gaat door en dus ook het kerstfeest(je).
Volgend jaar zal het weer anders zijn, … in ons nieuwe huis. Elk jaar is kerstmis anders.

Het internet

Ik las dit weekend een artikel over Robert Cailliau, de uitvinder van het World Wide Web of www(internet), een Limburger van oorsprong. Het is nog maar 30 jaar geleden dat het internet, zoals we dat nu kennen, ontstaan is. Als er iets is dat we nu niet meer kunnen wegdenken dan is het wel het internet. Soms denk ik zelfs, hoe deden we dat dan ervoor? Tijd om daar eens bij stil te staan.

Snelle evolutie

Mijn generatie, nu begin ik echt oud te klinken, heeft die hele technologische (r)evolutie meegemaakt. Maar we staan er zo weinig bij stil. We zijn niet meer verbaasd bij elke nieuwe uitvinding omdat we opgegroeid zijn met snelle veranderingen. Alles gaat steeds maar sneller, wordt kleiner en kan veel meer.

Smartphone

Ik heb de eerste rekenmachines nog gekend, groot en je kon er alleen maar de 4 hoofdbewerkingen mee maken. Tegenwoordig heeft niemand meer een rekenmachine, maar nemen we onze smartphone. Met een smartphone, hetgeen iedereen tegenwoordig heeft, heb je een telefoon, computer, rekenmachine, GPS, zaklamp, kompas, leesboek, krant, TV, muziek, dictafoon, camera, geluidsmeter, en zoveel meer. We vinden het heel normaal. Elk jaar, bij de introductie van een nieuw model GSM, zijn er steeds meer mogelijkheden, maar dat verbaast niemand meer.

Fax

De eerste keer dat mijn papa thuis kwam en ons vertelde dat ze een fax op het werk hadden, leek ons het onmogelijk om iets via de telefoon door te sturen. Nu spreken we nog niet meer van een fax. Vandaag wordt alles via mail doorgestuurd of zetten we het in “the cloud” zodat anderen er ook aan kunnen.

Muziek

Als kind luisterde ik vooral naar de radio en ja die bestaat nog steeds. Bij sommige radio’s had je ook muziekcassettes, wat een vooruitgang. Vanaf dat moment zat ik zaterdag voormiddag langs mijn radiocassettespeler om de nieuwste muziek op te nemen van de top 30. Natuurlijk waren er ook de (vinyl)platen, 45 toeren voor een singel (met aan de voor en achterkant een liedje) en 33 toeren plaat voor een LP (Long Play). Op deze laatste konden toch een tiental liedjes staan. De introductie van de CD door Philips was een hele revolutie in de muziek. Op dat moment werd de muziek digitaal en dus ook veel beter van kwaliteit. Die digitale muziek werd al snel MP3 en zo werd zelfs de CD meer en meer aan de kant geschoven. Vandaag hebben we onze muziek online staan en luisteren de jongeren zelfs niet meer zoveel naar de radio, maar naar Spotify.

Snelheid

Alles verandert, alles moet steeds sneller. Maar kunnen we dat nog aan? De techniek is zodanig geëvolueerd dat alles sneller kan, maar zijn wij als mens ook mee geëvolueerd? Het kan aan mijzelf liggen, maar ik heb de indruk dat ik niet mee gegroeid ben in de steeds maar snellere wereld. Maar dat zal dan ook weer aan mijn leeftijd liggen zeker …

Ik sta voor ons huis in aanbouw
maar zie onze nieuwe thuis al gauw
door modder en plassen omgeven
maar ik zie onze tuin al heel even
binnen liggen overal kabels en buizen
maar ik zie ons nu al verhuizen
er staat nog geen keuken of badkamer
geen wc en geen slaapkamer
maar ik ben er nu al thuis
in dat betonnen huis

Wil je verwittigd worden als er een nieuw gedicht geplaatst wordt, laat het me dan hier weten.

Vermoeidheid

Vorige week heb ik al geschreven dat ik het druk heb met de bouw. Die drukte en de tijd van het jaar (koud en vochtig weer) zorgen ervoor dat ik moe ben, steeds zo moe. Buiten mijn normale bezigheden, het huishouden en 3 keer per week naar de kinésist komt er nu het opvolgen van de bouw bij. De vele telefoontjes, het geregel dat iedereen er op tijd is en dat alles vlot verloopt, en regelmatig aanwezig zijn op de bouw, zorgen ervoor dat ik voor de rest enkel nog aan “zetelhangen” kan doen.

Medicatie

Enkele weken geleden bleek bij een bloedcontrole dat mijn bloedwaarden niet goed waren. Mijn lymfocyten (witte bloedcellen) stonden veel te laag en ik moest direct stoppen met de medicatie. Ondertussen is mijn bloed al 2 keer (per 14 dagen) opnieuw getest en er is verbetering, maar nog niet voldoende om met andere medicatie te starten. Dat zal er ook wel voor zorgen dat ik mij nog iets minder goed voel.
Dat ik mij wat minder goed voel, dat vind ik nog niet het ergste, wat meer rusten en dat gaat wel, maar mijn vorige medicatie (Tecfidera) hield mijn MS wel stabiel. Nu ben ik dus al een maand zonder medicatie tegen MS en mijn schrik is dat ik nu achteruit kan gaan.

Stappen

Het stappen gaat weer wat moeizamer en de oefeningen bij de kiné gaan ook weer minder goed. Mijn been lijkt weer veel zwaarder (terwijl ik afgevallen ben 😊). Hopelijk hoort ook dat bij de tijd van het jaar en is dat niet door het stoppen met de medicatie. Ik was zo blij dat alles redelijk stabiel bleef …

Nog eventjes

Nog eventjes en de drukte rond de bouw zal minderen. Nog eventjes en mijn bloedwaardes zullen weer goed zijn en kan ik starten met nieuwe medicatie. Nog eventjes en ik zal weer minder moe zijn. Nog eventjes en we kunnen verhuizen en genieten van ons nieuwe thuis.

Druk

Druk, druk, druk. Het probleem van deze tijd. Mij hoor je er niet snel over klagen en dat ga ik nu ook niet doen, maar er komt toch wel veel kijken bij het bouwen. Misschien ook doordat ik elke aannemer die aan ons huis komt werken persoonlijk wil gezien hebben. In mijn ogen is het dus druk, maar ik ben ook niet zoveel meer gewend 😊.

Ons huis

Eerst gingen we naar onze grond, daarna naar de bouw, vanaf nu kunnen we naar ons huis gaan. Ons huis begint vorm te krijgen. Vooral, je kan er al in rond lopen.

Sleutel

Het lijkt misschien een kleinigheidje, maar vorige week was het krijgen van de sleutel van ons huis (in aanbouw), een speciaal moment. Niet dat we er al in kunnen gaan wonen, neen, de ramen en deuren staan er net in en daarom hebben we nu een sleutel nodig om binnen te kunnen. Bij mij is het meer symbolisch, dat we terug een sleutel hebben van onze eigendom. Een sleutel die aangeeft dat onze droom al vorm gekregen heeft.

Veel licht

Wat we nu al duidelijk kunnen zien is dat we veel licht binnen krijgen. De grote raampartijen maken dat we als het ware buiten zullen leven, maar dan wel steeds lekker warm en droog. Zelfs in de leefkelder kan het daglicht de ruimtes goed vullen en merk je het zeker niet dat je in een kelder staat.

Volgende stap

Steeds kijk ik uit naar de volgende stap. De ene stap is nog niet voltooid en we kijken uit naar de volgende stap. Nu zullen de technische installaties geïnstallelerd worden en dan kunnen de gyproc muren gezet worden. Vanaf dan zullen we pas echt de verschillende ruimtes zien.

Op schema

 Ik hoop dat alle werken elkaar zo goed blijven opvolgen, zodat we binnen een paar maand kunnen verhuizen naar onze nieuwe thuis.