Maand: december 2022

Wat een jaar, deel 2

admin MS blog , , 0 reacties
Wat een jaar, deel 2

Er is natuurlijk veel meer gebeurd in 2022 dan dat ik in deel 1 besproken heb.

2022 is ook het jaar van de oorlog die wel heel dichtbij kwam. Vreselijk dat zoiets nog kan gebeuren. Eén machtsgeile zot die de hele wereld op zijn kop zet. Hij viel één volk aan en waarom? Door deze actie sleepte hij heel de wereld in een zware economische crisis. De energieprijzen gingen de hoogte in en het leven werd op elke manier duurder. Lees ook “net op tijd gebouwd”

Na 2 corona jaren was de economie al fel verzwakt. En dan krijg je dit erbovenop. Vreselijke toestanden in Oekraïne, waar mensen hun huizen verliezen en, erger nog, vele naasten laten hierbij hun leven. Ik leef mee met hen, die strijden voor hun leven, hun volk, hun land.

Elk nadeel heeft ook zijn voordeel, al wegen de voordelen nu niet op tegen de nadelen. Eén van die voordelen is dat de oorlog er wel voor gezorgd heeft dat we versneld onze energie vergroenen. Plots wordt alles in het werk gesteld om minder afhankelijk te zijn van anderen voor onze energie.

Een ander voordeel is dat Europa meer één geworden is en de Navo nog uitbreidt met wat voorheen neutrale landen waren. Net het tegenovergestelde dat Poetin wou bereiken.

Genoeg over de oorlog. Dit jaar hebben we ook een lange mooie zomer gekend. Een zomer die geen einde leek te kennen. Natuurlijk treur ik hier niet om. Weken, zelfs maanden aan een stuk moest ik niet naar de weersvoorspellingen kijken om te weten wat aan te trekken. Een t-shirt en een short waren voldoende.

Ik wens dan ook dat ik volgend jaar kan schrijven dat de oorlog voorbij is, heel de heisa over eventuele energietekorten overbodig bleken en vooral dat mijn vrouw (en mijn broer die ook getroffen is door deze ziekte) kankervrij is en blijft. Verder wens ik voor iedereen (behalve Poetin en consoorten) dat hun wensen mogen uitkomen en we zo een onvergetelijk 2023 zullen kennen.

Prettige feestdagen!

Wat een jaar, deel 1

admin MS blog , , , 1 reactie
Wat een jaar, deel 1

Op het einde van het jaar, ja er is weer bijna een jaartje voorbij, maak ik meestal een jaaroverzicht. Wat een jaar was 2022. Het leek al snel een jaar te worden om snel te vergeten…

Het jaar begon voor mij met revalidatie in Overpelt. Dat was al een jaartje uitgesteld door corona. Vol goede moed ben ik eraan begonnen. Ik zie daar niet echt tegenop omdat ik weet dat het mij steeds goed doet. Door de week van huis weg zijn is niet fijn, maar ik weet waarom ik het doe. Na een maand heb ik deze revalidatie, in overleg met de neuroloog, afgebroken. Ik had slecht nieuws gekregen (lees ook “gestopt met revalidatie”). Mijn vrouw had een knobbeltje in haar borst ontdekt, wat kwaadaardig bleek te zijn.

Mijn wereld stortte in, dat had ik niet verwacht. Al jaren geeft mijn vrouw mij de kracht om te vechten tegen MS, samen kunnen we dat gevecht aan. Nu was het mijn beurt om er voor haar te zijn. Ik moest bij haar zijn zodat we ook dit gevecht samen aan konden gaan.

Er waren dagen dat ze een zware strijd leverde tegen dat vreselijke monster, maar ze hield de moed erin. De dagen dat het beter ging hebben we zoveel als mogelijk genoten. We hebben veel terrasjes gedaan. We konden de stad in trekken op momenten dat het rustig was. Een museum bezoeken, zonder te moeten aanschuiven, …

De kanker van mijn vrouw heeft voor ons 2022 bepaald. Het was geen jaar om te vieren, maar het was ook niet het jaar om snel te vergeten. Want hoe erg de situatie ook was, wij zijn nog meer naar elkaar toegegroeid en onze band is nu nog sterker. Als je haar nieuwe haar ziet, lijkt het zelfs dat we meer op elkaar gaan lijken (zelfde kleur grijs met een donkere ondertoon, waar ze vroeger eerder donkerblond was). Gelukkig is zij wel de mooiste van ons 2 gebleven 😊. Doordat we beiden thuis waren hebben we veel meer samen kunnen genieten.

Natuurlijk is er dit jaar meer gebeurd dan wat ik hier beschreven heb. Daarom ga ik het in deel 2 hebben over wat 2022 in het algemeen was, niet enkel voor ons gezin.

Opladen

admin MS blog , , , , 2 reacties
Opladen

Elke batterij (om in het thema van mijn vorige blog te blijven, batterij) moet af en toe ook eens goed opgeladen worden. Zo wij ook. Dat hebben wij gedaan door enkele dagen naar zee te gaan.

Dit jaar waren mijn vrouw en ik nog niet weg kunnen gaan door de omstandigheden hier thuis. En dat misten wij, dus hebben we een 3-daagse geboekt in Oostende. We hadden er zin in. De weersvoorspellingen waren niet gunstig, koud en regen. De koude, dat stoorde mij niet, maar de regen is minder fijn.

Met de plooiscooter tot aan het strand

Op maandag morgen, niet te vroeg natuurlijk, zijn we dan met de trein vertrokken richting Oostende. Mijn vrouw met de reiskoffer en ik met mijn plooiscooter. Gelukkig was het droog. Nadat we in het hotel ingeboekt hadden zijn we dan de stad ingewandeld (mijn vrouw te voet en ik met de plooiscooter), we liepen langs de winkeltjes en zijn iets kleins gaan eten op de dijk, met zicht op zee. Het zien van de zee alleen al, brengt rust. In de stad was het drukker dan ik gedacht had, voor een maandag in het laagseizoen. Via de dijk zijn we terug naar ons hotel gewandeld en dat zonder regen. Pas als we in de bar van het hotel iets warm dronken, zagen we dat het buiten begon te regenen. Net op tijd binnen dus. In de wellness van het hotel hebben we ons goed kunnen opwarmen. Een saunaatje, wat brubbelen (in de jacuzzi) en vooral relaxen. Wat kan het leven toch mooi zijn. De dag hebben we afgesloten met een lekker diner in het hotel, zodat we niet meer de koude in moesten.

De dag erna zijn we met de kusttram naar Nieuwpoort gegaan. In de tram spraken we met een ander koppel, die ons een mooi padje aanwezen waar geen auto’s komen en dat ons door het park naar de dijk bracht, perfect met de scooter te doen. Van Nieuwpoort zijn we dan naar Oostduinkerke gegaan. Voor mij pure nostalgie. Hier zijn we vroeger, toen ik nog een kind was, veel geweest tijdens de paasvakantie. Natuurlijk was Oostduinkerke sterk veranderd. Ik verschoot dat het appartementencomplex waar we vroeger verbleven, er nog steeds stond, wel wat vernieuwd natuurlijk. Toch herkende ik vele plekjes. Ook deze dag hebben we het drooggehouden tot we aan het hotel kwamen.

Het was een korte trip die aanvoelt als een volwaardige vakantie. De batterijen zijn weer opgeladen.