Velen onder jullie zullen gedacht hebben dat ik gestopt was met de blogs. Logisch, mijn vorige blog was van half mei… . de reden van het wegblijven van nieuwe blogs was dat ik er geen zin in had om te schrijven. Ik wist niet waarover te schrijven omdat de vorige maanden mij maar één ding bezig hield en dat is de gezondheid van mijn vrouw.
In “lang geleden” schreef ik dat ik moeite had om te schrijven doordat ik mijzelf mentaal minder goed voelde. Dat gaat nu beter dankzij de juiste medicatie (angstremmer). Ik kan er terug over praten zonder een krop in de keel te krijgen of zonder dat mijn ogen volschieten. Spijtig genoeg is de gezondheidstoestand van mijn vrouw niet de reden van het mentaal beter voelen, integendeel.
Mijn sterke schat ( zo noem ik mijn vrouw) haar behandelingen hadden niet veel effect en zo heeft ze de ene na de andere chemotherapie geprobeerd. Steeds kreeg ze wel de bijwerkingen, maar geen ervan kon de tumors tegenhouden.
Net voor de zomer begon ze slechter te zien. Zeer snel zag ze nauwelijks nog uit haar rechter oog. Bij een bezoekje aan de oogarts kregen we te horen dat er een tumor in haar oog zit. Ik had nog nooit gehoord van een tumor in een oog, maar zij zat er maar weer mee. Haar oog is dan bestraald en is nu redelijk stabiel.
Eind augustus werd besloten om met alle behandelingen te stoppen, nadat ook de laatste strohalm niet sterk genoeg bleek. Nu wordt ze enkel nog behandeld tegen de pijn. Pijnstillers die wel de pijn wegnemen, maar ook heel moe en loom maken.
De momenten waarop ze genoeg energie heeft om iets te doen, vullen we dan ook met plezante dingen zoals een wandelingetje, iets gaan eten/drinken of gewoon samen wat poetsen en koken. Zelfs wat vroeger een karwij was, is nu een moment van genieten, als we het samen kunnen doen.
Ik ben van plan om weer regelmatiger een blog te schrijven over allerlei onderwerpen en geen maanden meer te wachten. Tot snel dus.