Om klaar te zijn voor de toekomst, hebben wij een aangepaste woning gebouwd. De grondwerken zijn begin oktober 2019 gestart en half maart 2020 zijn we verhuisd naar onze nieuwe woning.
Hier kun je zien hoe de werken zijn verlopen en het hoe het huis nu is (augustus 2021)
[flagallery gid=3 name=’Foto’s van de bouw’]
Op mijn website heb ik een aparte pagina voor aangepast bouwen. Zoals ik daar al aangehaald heb zijn we vorig jaar begonnen met het bouwen van een rolstoeltoegankelijke woning. Ondertussen wonen we al meer dan een half jaar in ons nieuw huis, vandaar aangepast wonen.
Bouwen in 6 maanden
Vorig jarig jaar in september zijn we begonnen met het uitgraven van de kelder. 6 maand later zijn we verhuisd. Dat het zo snel kon gaan komt ook doordat we voor betonbouw gekozen hebben.
Het was een drukke periode, ook al moest ik zelf niet echt iets doen, ik was veel op de bouw en heb er voor gezorgd dat alle werken elkaar vlot opvolgden.
Verhuizen
Net een paar dagen voor de lockdown zijn we dan verhuisd. De woning was natuurlijk nog niet helemaal klaar, maar wel bewoonbaar. De weken en maanden erna hebben we ons huis verder afgewerkt, hetgeen nog niet volledig klaar is. Ook rond het huis hebben we het een en ander aangepakt. De oprit en paden in betonpuin, een terras achter het huis en een tuinhuis. Dat alles heeft ervoor gezorgd dat we niet meer op een werf wonen, maar meer en meer een tuin hebben.
Het wonen in ons nieuwe huis
Ondertussen ben ik het hier al goed gewoon. Ik moet geen trappen meer doen omdat onze kamer en badkamer op het gelijkvloers liggen. Dat is al een heel gemak. Gelukkig moet ik in huis (nog) niet met een rolstoel rond rijden, maar de bredere (schuif)deuren en het ruimere is ook nu een zaligheid. Een kamer hebben net langs de leefruimte (zelfs verbonden met een schuifdeur), zorgt ervoor dat ik mijn dagelijkse middagslaap op mijn bed doe. Voorheen was dat altijd op de zetel, wat zeker niet zo gemakkelijk ligt dan op bed. Verder zorgt de kleine onderhoudsvriendelijke tuin ervoor dat ik hem gemakkelijk kan onderhouden.
Als ik nu hier rond mij kijk, dan zie ik dat we de juiste beslissing genomen hebben met opnieuw te bouwen. De situatie was veranderd en wij hebben ons erop aangepast, zodat we positief de toekomst tegemoet kunnen kijken …
Na een paar aanpassingen aan de voorontwerpen, konden de plannen getekend worden. Met deze plannen wordt alles wat concreter en hebben we meer duidelijkheid over de afmetingen. Niet dat er nog veel veranderd is, neen, onze architect had al direct door wat wij wilden, een strakke en praktische woning.
Met de plannen die we uiteindelijk hadden hebben we dan de bouwaanvraag kunnen indienen, of hoe ze het tegenwoordig noemen, de omgevingsvergunning. Hier in Alken gaat deze goedkeuring normaal heel snel, ik had al gehoord dat het ongeveer een 3 weken zou duren. Bij ons ging het natuurlijk iets langer, doordat er bijkomende vragen waren (de architect had de term ‘studio’ gebruikt i.p.v. studeerruimte/hobbyruimte). Door deze kleine vertraging zaten we aan de feestdagen en daarna aan een nieuw schepencollege. Met een paar weken vertraging is ons dossier dan toch volledig en ontvankelijk verklaard.
Fijn werk
In tussentijd hebben we niet stil gezeten. Vermits we met een betonbouw willen werken, moeten we op voorhand alles weten. Welke keuken we gaan zetten, waar de elektriciteitsaansluitingen moeten komen, het lichtplan, hoe gaan de badkamers er uit zien, enz. Dat is veel werk, maar fijn om te doen, dat vinden wij toch. We zijn dan op een paar plaatsen naar keukens gaan kijken en met een plannetje van de Ikea hebben we prijzen laten maken. Uiteindelijk hebben we voor dezelfde keukenbouwer gekozen die in ons vorig huis ook al de keuken geplaatst heeft. Die hebben toen goed werk geleverd en zitten nu niet duurder in prijs dan de anderen, integendeel. Het is niet zo dat we al de juiste materialen moeten weten, maar wel het model, zodat we weten waar de aansluitingen gaan moeten komen. Hetzelfde geldt voor de badkamers en de dressings.
We hadden een tip gekregen van een kennis om zeker een lichtplan te laten maken door een professional. Dat was een zeer goede tip. Bij het overlopen van het plan heeft hij ons meermaals verwonderd met interessante ideeën. De verlichting in een huis kan het huis veel mooier maken, maar kan het ook verknoeien.
We hadden wel al een aannemer in gedachten, vermits er in betonbouw niet zoveel keuze is. Zij hebben dan ook vorige week hun offerte overlopen met ons en ons overtuigd van de kwaliteit, maar ze hebben ons ook weer aan het tellen gezet. Bouwen is duur. Er zullen dan ook compromissen moeten gesloten worden, wat normaal is denk ik. Wij laten onze dromen niet kelderen, wij zoeken oplossingen zodat ons droomhuis zal gerealiseerd worden.
Al snel werd duidelijk dat we nog veel werk hebben tot de eerste schop in de grond gaat, deze zomer.
Veel werk met het zoeken van de juiste vakmannen, offertes vragen en vergelijken, de juiste keuzes maken wat de materialen betreft, enz.. Onze agenda staat dan ook redelijk vol met alle afspraken met vakmannen.
Subsidies voor het bouwen van een rolstoeltoegankelijke woning
Ondertussen gaan we ook een dossier moeten aanmaken om subsidies te krijgen van het VAPH, voor het bouwen van een aangepaste woning. Tegenwoordig subsidiëren ze de ‘meer oppervlakte’ die nodig is om het rolstoeltoegankelijk te maken. Gelukkig krijgen we voor het opstellen van dit dossier de nodige hulp van onze architect en de sociale dienst van de MS kliniek in Overpelt (Pelt).
Ons droomhuis
22 jaar geleden hebben mijn vrouw en ik een huis gekocht. Het was liefde op het eerste gezicht. Niet dat het huis alles was wat we wilden, maar het voelde goed aan, al vanaf het moment dat we in de hal stonden bij de eerste bezichtiging. We zagen de mogelijkheden. Die mogelijkheden hebben we omgezet in plannen en jaar na jaar, zo een 16 jaar lang, hebben we ze één voor één gerealiseerd. Tot we uiteindelijk het huis van onze dromen hadden. Veel ruimte en een mooi aangelegde tuin.
Tot de dag dat ik moeilijker en moeilijker te been werd, sneller moe was en ik dus niet meer zoveel kon doen. Ik was ondertussen hele dagen thuis, maar kreeg het niet meer onderhouden. De tuin, die ooit mijn hobby was om te onderhouden, werd een frustratie. Ik kreeg hem niet meer in orde zoals ik wilde en moest meer uit handen geven. Dat is confronterend, een ander laten werken in mijn tuin terwijl ik in de zetel lag…
Veranderen
Als je de situatie niet kunt veranderen, moet je veranderen wat wel te veranderen valt, de woning in mijn geval. De woning aanpassen zodat ik geen trappen meer moest doen, dat zou nog kunnen, maar dan blijf je met een (te) groot huis en een grote tuin zitten. Wij besloten dus om het huis te verkopen en een rolstoeltoegankelijke woning te kopen.
Eerst dachten we dat een appartement daar het best voor geschikt was, maar na een jaar van zoeken, merkten we dat het geen gemakkelijke opdracht was. Dan maar zelf bouwen.
Het huis was snel verkocht en de plannen moesten nu dus heel concreet worden. Om er onze tijd voor te kunnen nemen hebben we tijdelijk een gelijkvloers appartement gehuurd. De trappen moet ik dus al niet meer doen.
Wij hebben ervoor gekozen om een heel moderne, strakke woning te zetten, alles gelijkvloers voor ons en voor de dochter een studio in de leefkelder. Dat alles op een stukje grond, een open bebouwing van 5are50. Zodat er niet teveel tuin rond ligt, maar wel voldoende om de nodige privacy te garanderen.
We laten een huis bouwen, maar een thuis zullen we er zelf van maken.
De architect
We zijn enkele modelwoningen gaan bezoeken en vonden ons ding bij betonbouw. Na de architect te hebben aangeschreven die de modelwoning tekende, bleek hij bij de eerste afspraak niet alleen veel ervaring te hebben met betonbouw, maar ook met aangepast bouwen. Het is niet de eerste woning die hij zo bouwt, hetgeen al snel te merken was bij het eerste voorontwerp dat hij voor ons gemaakt heeft.
Er zijn zoveel dingen waar er op gelet moet worden om een huis rolstoeltoegankelijk te maken, dat het wel belangrijk is dat de architect er de nodige kennis van heeft.
Aangepast bouwen
Ik zal dan ook nog regelmatig terugkomen op aangepast bouwen (aangepast bouwen is ook een apart tabblad op deze website), met alles wat wij tegenkomen bij het bouwen van ons ideale huis. Het zal een soort van vervolgverhaal worden.
Nu maar hopen dat we enkel gaan genieten van de extra ruimte in het nieuwe huis en dat deze niet nodig is voor een rolstoel. Maar het huis zal er wel voor klaar voor zijn.
Tips
Het zal veel zoeken worden om een aangepast huis te realiseren, een rolstoeltoegankelijke woning is één ding, maar er is meer. Domotica om vanuit de rolstoel alles te kunnen bedienen, verharde paden in de tuin,… Daarom zijn alle tips welkom. Heb je een tip, stuur ze als reactie zodat iedereen ze hier kan lezen…
Ons vorig huis hebben we volledig verbouwd. Een 2 jaar geleden zijn we opnieuw aan het bouwen geslagen (zie ook aangepast bouwen), en ondertussen wonen we al anderhalf jaar in onze nieuwe huis. Wie denkt dat we uit gebouwd zijn, heeft het mis. Buiten de zaken die er nog aan ons huis moeten gebeuren zijn we vorige week weer plannen gaan maken om te bouwen of verbouwen. Deze keer niet voor ons zelf, maar voor Fonske.
Mijn vrouw houdt er van om ideeën te verzamelen op Pinterest en kwam zo op een mooi idee om van Fonske zijn (metalen draad) bench een mooi meubelstuk te maken dat past in ons interieur. Want zeg nu eerlijk, zo een hondenbench is niet echt mooi.
Met een foto als plan (geen plan dus) zijn we naar de doe-het-zelf zaak om hout gegaan. Eens terug thuis hebben we alle planken op maat gezaagd en in elkaar gezet. 2 laagjes verf verder, mag het resultaat zeker gezien worden. Onze grote vriend heeft nu ook een mooie plek in huis!
Het voornaamste is dat Fonske er zich goed in voelt. We hadden eerder al gemerkt dat hij graag onder een kast ging liggen in het donker en nu heeft hij datzelfde effect ook in zijn bench. Toch blijft hij zicht naar buiten hebben, omdat we de zijwanden open gelaten hebben.
Zo blijft een mens bezig en maar goed ook. Wij (mijn vrouw en ik) zouden wij niet zijn als we geen plannen maken voor een volgend project(je). Het is ook een goede oefening voor mij zowel cognitief (hoe gaan we het doen) als fysiek (het maken).
Voor iedereen die ook aan het klussen wil gaan en de hondenbench wil pimpen, hier vind je het plan dat ik gemaakt heb.
De bedoeling van komalo.be is een inkijk te geven in mijn leven, mijn leven met multiple sclerose (MS). In de voorbije 152 blogs die ik al gepost heb, heb ik dan ook al veel aspecten van mijn leven beschreven.
De meeste blogs gingen over hoe MS mijn leven heeft veranderd. Niet dat ik MS mijn leven laat bepalen, maar het heeft wel veel veranderd. Elke verandering was een keuze van mijzelf (en natuurlijk ook van mijn vrouw en dochter) die genomen werd om het leven zo mooi/aangenaam mogelijk te maken. Veranderingen die soms klein waren, bv. een wandelstok gebruiken om toch nog wat te kunnen wandelen, maar soms ook groot bv. een aangepast huis bouwen (zie ook aangepast bouwen).
Veranderingen of aanpassingen zijn dan ook echt de rode draad in mijn verhaal. Misschien zijn veranderingen wel de rode draad in ieders leven, maar wordt daar niet zo over nagedacht. Bij ieder stadium in het leven zijn er dingen die veranderen, de meeste van die veranderingen vinden we vanzelfsprekend. MS is een extra stadium in mijn leven, dat ook zijn aanpassingen vraagt.
Zijn het niet de aanpassingen die het leven kleur geven? Altijd hetzelfde, nooit eens iets anders, dat zou saai zijn en het zou ons passief maken. We zouden een leven ondergaan. Door veranderingen moeten we denken, oplossingen zoeken, andere paden bewandelen om zo nieuwe werelden te ontdekken. Toen ik begon te sukkelen met mijn gezondheid en vervolgens de diagnose MS kreeg was dat natuurlijk geen fijne verandering in mijn leven. Doordat ik mijn leven aangepast heb zijn er wel vele fijne dingen uitgekomen. Mijn leven heeft een totaal andere wending genomen, maar misschien was dat wel nodig om zo gelukkig te zijn, want dat ben ik.
Iedereen heeft het tegenwoordig over het milieu en de opwarming van de aarde en ik kan dus niet achter blijven. Ook ik besef dat het zo niet verder kan en dat iedereen wel de nodige aandacht moet opbrengen voor het milieu. Maar zijn we zo slecht bezig, is er te weinig aandacht voor vanuit de politiek? Ik kan mij niet ontdoen van het idee dat het een thema is dat graag gebruikt wordt, in de brede zin van het woord.
“Brossen voor bossen”, is het antwoord van de jongeren. Ik vind het mooi dat de jongeren zich engageren, voor welk thema het ook mag zijn. Maar wat willen ze ermee bereiken? Ze gaan verder tot er iets aan gedaan wordt …, maar wat? Weten ze het zelf? Telkens ik deze vraag hoor stellen, hoor ik als antwoord dat de politiek meer sancties moeten nemen om de opwarming tegen te gaan. Ik ben er volledig mee eens, maar ook nuchter genoeg om daar mijn bedenkingen bij te hebben. Zelf denk ik dat er al veel gedaan wordt, maar van alles wat we nu doen voor een beter milieu, merken we niet snel de gevolgen. Als je het zo bekijkt, gaan de klimaatmarsen dus nog wel enkele decennia moeten doorgaan … Misschien is dat een eerste stap naar een 4 dagen werkweek (studeerweek)?😊
Persoonlijk denk ik dat er al wel veel gedaan wordt voor een beter milieu, maar wat er fout loopt krijg je niet in één-twee-drie rechtgezet. Het kan natuurlijk altijd beter en ik ga zeker niet zeggen dat er voldoende gedaan wordt. Anderzijds vind ik het heel opportunistisch dat verschillende partijen uit dit thema munt willen slaan. Achter een campagne voor een beter milieu zitten bij sommige partijen zeer linkse ideeën en dat stoot mij tegen de borst.
Ik stoor me niet in het feit dat mijn buur een nieuwe SUV diesel wagen gekocht heeft, maar wel dat ik langs de straat hopen zwerfvuil zie liggen. Iedereen die je aanspreekt is het er over eens dat je niets mag wegwerpen in de natuur. Toch kun je geen honderd meter wandelen (of rijden) zonder dat de bermen vervuild zijn met de nodige blikjes, papier en peukjes …
Als er op elk niveau nu eens werk gemaakt wordt van een beter milieu. De politiek moet verder kijken dan hun eigen legislatuur, bedrijven moeten zo milieu bewust gaan werken en iedereen individueel kan er ook zijn steentje mee bijdragen. Doe niet aan sluikstorten, isoleer, beperk het gebruik van wegwerpplastiek, …
Onze nieuwe woning zal een BEN (bijna energie neutrale) woning zijn (zie ook aangepast bouwen), waardoor we zo ook weer ons steentje bijdragen aan een betere leefomgeving.
Niet dat ik ineens een groene jongen wil zijn, maar er zijn zoveel kleine dingen (waaronder het niet in de vuilbak gooien van afval) die we zelf kunnen en moeten doen voor we anderen gaan verwijten te weinig aandacht te geven aan een betere wereld. Een betere wereld begint bij jezelf …
Januari
De eerste maand van het jaar is weer voorbij. Het weer is somber, wat de mensen ook wat bedrukter maakt. De koude en zeker als die gecombineerd wordt met vochtig weer, is voor mij niet zo aangenaam. Bij dergelijk weer heb ik meer pijn en gaat (en dat mag je letterlijk nemen) het minder goed. Maar ik wil hier zeker niet gaan klagen. Iedereen, ook “gezonde mensen” hebben al eens hun mindere dagen.
Februari
Geen schrik, ik ga niet alle maanden overlopen, maar bij gebrek aan inspiratie voor een betere titel heb ik de maanden gebruikt.
Februari is een korte maand en dat vind ik goed. Samen met januari zijn het de koude maanden en die heb ik liefst zo snel mogelijk achter mij liggen. Vanaf maart lonkt de lente en fleurt alles op …
Druk
De voorbije weken zijn hier al redelijk druk geweest, waardoor ze wel voorbij gevlogen zijn. We hebben heel wat zoekwerk naar de juiste vakmannen (zie aangepast bouwen), mijn dochter was net jarig, waar de nodige familie bijeenkomsten bij komen. Die drukte heeft ook zijn keerzijde, mijn benen zijn zo rusteloos, ik weet niet hoe ik het beter kan omschrijven. ’s Nachts word ik regelmatig wakker doordat ik niet weet hoe ik mijn benen moet leggen.
Betere dagen
Het zijn deze dagen die ervoor zorgen dat ik van de betere dagen nog meer geniet. Door de mindere dagen heb ik ook betere dagen (een doordenkertje) en laat het net die dagen zijn die ik onthoud, die deel mogen uitmaken van mijn herinnering.
Het is donker buiten en ik lig hier wat voor mij uit te staren
niet dat er iets te zien is, want het is donker,
ik kan niet slapen en lig te denken
denken aan wat ik voel, niet dat ik daar over moet nadenken,
want ik voel het,
ik kan maar beter mijn ogen sluiten
zodat ik kan slapen en dromen
zodat ik niet hoef te voelen
morgen word ik wakker en droom ik niet meer
maar zal ik beleven, wat ooit een droom was.
In mijn laatste blog, voor de vakantie, zei ik deze blog op pauze te zetten tijdens de zomer om inspiratie op te doen. Toen wist ik nog niet dat we nu nog steeds op die zomer wachten …
Veel uitstapjes heb ik bijgevolg ook niet gedaan, dus adresjes van rolstoeltoegankelijke uitstapjes kan ik nu niet meegeven. Niet dat ik niets gedaan heb, gewoon niet veel nieuws. We hebben genoten op de droge momenten en gerust op de regenachtige dagen.
In het begin van de vakantie hadden we nog wat klusjes binnen te doen, zoals verven. Hierdoor heb ik wel het gedeelte “aangepast wonen” kunnen afsluiten met nieuwe foto’s van ons huis binnen, het huis is nu zo goed als klaar. De werkjes hebben we dan ook al de eerste dagen gedaan met de gedachte dat we dan vrij waren als het weer zou beteren. Alleen, het weer werd niet beter, dus hebben we ons aangepast. We hebben er een rust vakantie van gemaakt, wat langer slapen, spelen met Fonske (zie ook Leven in huis), lezen en de dagen dat het weer wat beter was gefietst en terrasjes gedaan.
De vakantie heeft mij dus niet veel inspiratie gebracht. Ik heb wel enkele onderwerpen van jullie gekregen, waar ik zeker over ga schrijven. Zo was er de vraag om iets te schrijven over mijn jeugd, wie ik ben en hoe ik zo geworden ben. Hier kan ik al mee verder.
Natuurlijk heb ik ook nog steeds MS en zullen ook hier wat onderwerpen aan gewijd worden. Ik zal de volgende weken schrijven over MS en wat dat voor mij betekent, hoe het begon en mijn symptomen.
Ik ga dus zeker proberen om weer elke week een nieuwe blog te schrijven en kijk er al naar uit, hopelijk jullie ook.
Mensen veranderen, het leven veranderd. Gebeurtenissen kunnen ons leven een heel andere wending geven. Zo ook met mij, met ons. Na mijn diagnose multiple sclerose, nam mijn leven een heel andere wending.
Zepperen
Ik heb heel graag gewoond in Zepperen (Sint-Truiden), maar doordat ik minder kan, werd het huis en de tuin veel te groot. In Zepperen zijn we eerder toevallig geraakt. Het was niet de regio waar we zochten, maar toch vonden we daar ons gedroomde huis. De fijne buren daar maakte dat we er graag woonde.
Alken
Op het moment dat we besloten hadden om opnieuw te gaan bouwen (zie ook aangepast wonen), hebben we ons hart gevolgd en dat bracht ons in Alken. Dicht in het centrum, vonden we een mooi stukje bouwgrond, op een nieuwe verkaveling. Een nieuwe verkaveling betekend ook dat iedereen er nieuw is en contacten sneller gelegd worden. Je moet er niet inbreken in bestaande (vrienden)groepen. Alle winkels liggen hier op wandelafstand (lees: ik kan overal met de fiets of scootmobiel geraken …😊). Wandelen we de straat uit, door het park, dan zijn we aan de terrasjes. Daar is ook de ingang naar het recreatiepark, waar vele sporten geconcentreerd zijn en een mooie speeltuin ligt. Als we hier zo rond wandelen, hebben we het gevoel in Club Med te zijn. Is dat niet onbetaalbaar?
Ode aan Alken
Omdat ik mij hier zo goed voel, heb ik een gedicht gemaakt, een ode aan Alken.
Alken, een dorp in Haspengouw
waar ik altijd al wonen wou
nu staat er mijn huis
en is Alken mijn thuis
ik ben van Alken gaan houden,
al voor we er bouwden
hier vind ik rust
hier vind ik leven
je kan hier zoveel beleven
de gezelligheid van de terrassen
kan menige verrassen
een recreatiepark voor de sportievelingen
parken waar je de vogeltjes hoort zingen
je vind het hier allemaal
In Alken ben ik mijn hart verloren
hier is Koen 2.0 geboren.
MS-patiënt
In deze reeks over wie ik ben, mag MS-patiënt zeker niet ontbreken. Ik heb bewust gekozen om MS-patiënt als titel te gebruiken en niet gewoon MS. De reden hiervoor is dat ik wel multiple sclerose heb, maar het niet ben. MS heeft mijn leven een heel andere wending gegeven maar dat wil nog niet zeggen dat alles nu alleen om MS draait. Het leven is veel meer dan dat en met de juiste aanpassingen is er nog veel leven, ook met MS. (zo weet je ook direct hoe ik aan de ondertitel van mijn website kom)
Nieuwe woning
Dat deze ziekte veel veranderd heeft in mijn leven kan ik wel zeggen. Doordat trappen nemen moeilijker en moeilijker werd voor mij moesten wij een oplossing zoeken. Het huis verbouwen, was een mogelijkheid, maar niet echt goed te doen en dan bleef er nog een grote tuin die ik niet meer onderhouden kreeg. De beste oplossing was dus opnieuw bouwen, een aangepaste woning (zie ook aangepast wonen). Het was misschien een drastische oplossing, maar wel de beste, zo ervaar ik het toch elke dag weer.
Onze nieuwe woning is dus veel praktischer en aangepast zodat we er kunnen blijven wonen, ook al zou ik permanent in een rolstoel belanden. Nu wonen we in het centrum van Alken, met alle winkels, post, dokter, bakker, banken, … binnen de 800m. Alles is dus op wandelafstand (of in mijn geval fiets of scooter) wat weer een auto uitspaart. Een nieuw huis is ook veel nieuwe mensen leren kennen, hetgeen altijd fijn is.
Andere dag invulling
Van meer dan een fulltime job ging ik naar hele dagen thuis zijn. In deel 2: huisman, heb ik het daar al over gehad. Maar ook mijn hobby’s/sporten heb ik moeten aanpassen. Voor mijn ziekte speelde ik wekelijks tennis, nu is dat tafeltennis. Ik fietste heel graag, dat doe ik nu nog en meer zelfs, maar met een elektrische fiets. 3 keer per week ga ik naar de kinesist, die mijn spieren losmaakt en mij onder begeleiding laat oefenen. Dat is voor mij zoals een ander naar de fitness gaat en daar veel geld moet betalen voor een personal coach.
Als je dan weet dat ik daar ook nog het huishouden bij doe op een rustig tempo, dan begrijp je misschien dat mijn dagen goed gevuld zijn, maar met de nodige rust.
Genieten
Wat MS mij wel geleerd heeft is om nog meer te genieten. Ik geniet nu van de stilte, of van een fijn gesprek. Ik geniet van de zon, of de verkoeling in de vorm van een lekker drankje. Ik geniet nog meer van de momenten dat ons gezinnetje samen is, of van een moment ergens in de natuur, heel alleen.
Volgende week in deel 4: de blogger
Het is ondertussen al een tijdje geleden dat ik nog over onze bouw geschreven heb. Door mijn MS hebben we besloten om aangepast te gaan bouwen. Na verschillende demowoningen te gaan bekijken en na het inwinnen van veel info, hebben we gekozen om een prefab betonbouw te zetten.
Deze keuze hebben we gemaakt omdat betonbouw zeer robuust, strak en modern is en daarbij ook nog eens energiezuinig. Ja, het wordt een BEN (bijna energie neutrale) woning.
Moeizame start
Na het bouwverlof van dit jaar zijn ze de woning komen uitzetten, zodat eind augustus de grondwerken konden beginnen.
Omdat de proefboringen aantoonden dat het grondwater dieper zat dan dat we moesten uitgraven, maar de grond toch nat was op het diepste punt, besloten we om een proefgleuf te laten uithalen. Ze konden gleuf droog uithalen, maar al snel kwam er toch water in te staan. Op het diepste punt van onze graafwerken zit er een kleilaag, die weinig water doorlaat. Vandaar dus het water in de proefput. Ook de zijkanten vielen in, omdat de punt te recht uitgehaald was.
Begin september begonnen ze dan met het uitgraven van de kelder. De zijkanten schuiner, zodat het niet zo snel zou invallen. Na een paar uurtjes graven merkte de kraanman dat hij toch wat dicht tegen de hijskraan van de buren aan het graven was en de grond begon te barsten. De architect kwam erbij en legde de werken stil, de put die al gemaakt was moest ook terug dicht. Het risico dat kraan zou omvallen was te groot. De beste en enige oplossing was het verplaatsen van de kraan van de buren.
Het verzetten van de kraan naar een ander perceel, zorgde ervoor dat we 2 weken later pas terug konden beginnen met uitgraven. Deze keer liep dat wel vlot en om het water weg te kunnen pompen hebben we dan drainageputten in beton vooraan en achteraan geplaatst. Een pomp in die putten moest het water wegpompen. En dat deed het ook, ze hebben de grondplaat kunnen storten. Eens die grondplaat gestort was, viel één van de pompen uit, het water steeg, de stekker kwam onder water te liggen, kortsluiting, de andere pomp viel eveneens uit, alles onder water …
Voordat ze dan de bekisting konden zetten hebben ze grote pompen moeten inzetten om alles droog te krijgen, maar dat is hen gelukt. Een paar dagen later (ondertussen is het begin oktober) hebben ze de kelder kunnen gieten en nog eens een paar dagen later lagen de welfsels erop.
De kelder is dus klaar, vandaag hebben ze de grond terug aangevuld tot tegen de kelder. Morgen komen ze dan al de wanden zetten en tegen het einde van volgende week zal de ruwbouw staan.
Ik zal in de fotogalerij vanaf nu ook steeds de meest recente foto’s plaatsen, zodat iedereen onze bouw mee kan volgen.
Zomer
“En het werd zomer”, een oude hit van Rob de Nijs. De zon die veel warmte geeft, blauwe hemel en een beetje wind dat voor de aangename verkoeling zorgt. De zomer is weer in het land en ik geniet er ten volle van.
Warmte
De temperaturen zijn dit weekend weer boven de 25°C gestegen. Ik heb de zonnecrème weer boven gehaald en mij in mijn ligstoel geïnstalleerd. In de voormiddag kan ik wat in de zon zitten, de namiddag zoek ik de schaduw op. Ook in de schaduw is het warm, maar niet branderig heet. Met een koele ice-tea in de hand kan ik er goed tegen.
Ik heb altijd van de zon en de warmte gehouden en gelukkig ben ik één van die MS-patiënten, die wel tegen de warmte kan. Meer zelfs, ik voel mij beter met dit weer, dan tijdens de koele, maar natte dagen. Ook mentaal voel ik mij veel beter. Elk moment dat je buiten kunt gaan zitten, is genieten, is vakantie.
Meer sociaal contact
Toen ik gisteren de post uit de brievenbus ging halen, bleef ik een half uur weg. Niet dat ze onze brievenbus verplaatst hebben, of dat ik onderweg gevallen ben. Neen, ik ben verschillende buren (appartementsgebouw) tegen gekomen en heb een praatje gemaakt. Iedereen is vrolijker dankzij de zon. Doordat iedereen weer meer buiten komt, worden de sociale contacten ook weer meer aangehaald. Zelfs in de winkel zijn de mensen losser en vriendelijker.
Een terrasje
Terwijl het eten op staat, drinken mijn vrouw en ik een aperitief op ons terras. Af en toe passeert er iemand die vriendelijk goedendag zegt. Na het eten is het iets af gekoeld, maar nog lekker warm en besluiten we wat te gaan fietsen tot aan ons toekomstig adres (zie ook aangepast wonen). Op amper één kilometer vanwaar we gaan bouwen zijn de Alkense terrasjes. Dat wordt gevaarlijk … Het is een doordeweekse avond en toch zit er veel volk. Alleen de jeugd is afwezig, zij zijn aan het studeren. Na een drankje kunnen we weer verder terug naar huis. Het was een werkdag vandaag, maar door zo een mooie afsluiter lijkt het alsof het een vakantiedag was.
Nog maar het begin
Nog mooier is de gedachte dat de zomer nog maar begonnen is (officieel zelfs pas morgen). We staan dus nog maar aan het begin van een vrolijke , warme periode. Hopelijk voor ieder van jullie is die warmte tot in het hart te voelen …
Jaaroverzicht
Ik moest niet lang zoeken naar een onderwerp om een nieuw bericht te schrijven. Overal verschijnen er jaaroverzichten en dus dacht ik bij mezelf, waarom zou ik er ook geen maken. Een overzicht maken is ook goed voor mijn geheugen, ik moet nadenken over alles van het voorbije jaar …
Eigenlijk is het niet slecht om op het einde van het jaar eens terug te blikken naar de voorbije 12 maanden. Een jaar lijkt voorbij te vliegen, maar eens je erover begint na te denken, merk je al snel dat er heel wat gebeurd is. Het was het jaar van veranderingen.
Ik ben dan begonnen met maand per maand te overlopen wat er gebeurd is. Zo kwam ik uit op een lange tekst en besefte ik van, wie staat er nu te wachten om te lezen wat ik een heel jaar gedaan heb. Dan ben ik maar opnieuw begonnen, een oefening voor mijn geheugen had ik nu al gehad.
Ik ga hier dus geen lange lijst van maken, maar ik kan het samenvatten in 2 thema’s, nl. MS doorheen het jaar en de verhuis.
MS doorheen het jaar
Na een drukke feestperiode, aan de start van 2018, was het nodig om weer wat meer te rusten. De feestdagen waren heel fijn, maar ook zo vermoeiend.
In april zijn we naar Nice gevlogen om daar enkele dagen te genieten en op zoek te gaan naar een verblijf voor mijn dochter, die vanaf eind augustus hier via Erasmus zou verblijven. Dat was buiten de Fransen gerekend. In Frankrijk zijn ze daar in april nog lang niet mee bezig, tijd genoeg. Met deze trip hebben we gemerkt dat het niet meer evident is voor mij om dergelijke citytrips te doen. Ook al had ik mijn plooi-scooter bij (zie ook “Mobiel blijven, ook met MS), ik rust te weinig op zo een trip en dat moet ik dan steeds dagen bekopen.
In mei, juni merkte ik dat mijn been minder kracht had. Dat gebeurde niet zo ineens, maar geleidelijk aan geraakte ik minder ver met wandelen en verloor ik regelmatig mijn evenwicht. Ik gebruikte dus meer en meer mijn wandelstok buitenshuis.
In september begon ik aan een revalidatie van 3 maanden in Overpelt (zie ook “13 weken revalidatie”). Die hebben mij goed gedaan en ik kan mijn wandelstok weer wat meer aan de kant laten staan.
Ik kan dus besluiten dat het een goed jaar was wat mijn MS aangaat, ik eindig het met meer kunnen, dan dat het gestart is en dat is toch wat we willen …
De verhuis
Dat het een jaar van veranderingen was uitte zich het meeste in onze verhuis. Ons huis werd te groot en er was teveel onderhoud voor mij, wat ons heeft laten beslissen om het te verkopen en opnieuw te bouwen. Aangepast aan de toekomst bouwen (zie ook “Aangepast wonen”).
We vonden een mooi, niet te groot, stukje grond in Alken. Een andere gemeente, maar heel bewust gekozen. Alles ligt op wandelafstand van onze grond: winkels, bakker, slager, frituur en kebab, …
Omdat het huis vlot verkocht is geraakt, huren we tijdelijk een appartement, ook in Alken. Zo kan ik al genieten van alles gelijkvloers te hebben en geen trappen meer te moeten doen.
2018
2018 was een fijn jaar, dat voorbij gevlogen is. 2018 was ook een jaar dat voor mijn een aanzet is naar een nieuw start, een nieuw leven. Ik kan niet veel veranderen aan mijn ziekte en de daarbij horende problemen, maar we gaan wel alles er rond aanpassen, zodat er minder problemen zijn en we meer kunnen genieten.
2019
2019 zal een jaar van doorzetten worden, de nieuwbouw en integreren in onze nieuwe gemeente. Maar ook het genieten van elkaar en alles wat het leven biedt, wil ik verder zetten, zodat het een geweldig jaar wordt!
Even kennismaken, ik ben Koen en ben 56 jaar, getrouwd met Martine en fiere vader van Lotte, 25 jaar. Sinds september 2018 woon ik in Alken, voorheen in Zepperen (Sint-Truiden).
In begin 2014 doken de eerste symptomen op, mijn handen waren stijf en de fijne motoriek was minder goed daardoor. 5 maand verder, ben ik al moeten stoppen met werken, doordat ik het te moeilijk had mij langer dan een uur te concentreren en ook steeds moe was (daardoor). Nog eens 3 maand verder kreeg ik de diagnose, fybromyalgie, maar mijn huisdokter raadde mij aan om een 2de opinie te vragen. Een andere neuroloog vertelde mij dat ik waarschijnlijk MS had. Dat werd verder onderzocht en een jaar later was de diagnose daar, zeker MS. Ik heb dus de progressieve vorm van MS (PPMS).
Doordat ik nu dus al enkele jaren niet meer werk, maar mij cognitief toch wil bezig houden ben ik nu met deze blog begonnen. Natuurlijk is dat niet de enige reden, ik wil anderen (lotgenoten) mijn ervaringen delen. Een dergelijke diagnose krijgt niemand graag, ik dus ook niet, maar je kunt er niets aan veranderen, je kunt enkel kiezen hoe je ermee omgaat en ik heb gekozen om er het beste van te maken. Zo ben ik dan ook op ondertitel van deze blog gekomen. Leven, ook met MS, ja het kan. MS is geen levensbedreigende ziekte, het vermindert wel de levenskwaliteit, maar met een positieve ingesteldheid, maak je er echt nog een fijn leven van.
Zoals in mijn blogs te lezen zal zijn, heb ik meer leren genieten van alle (kleine) dingen, dingen die ik wel nog kan. Ik concentreer mij dan ook op alles wat ik nog kan en blijf niet piekeren bij de dingen die niet meer gaan. Er is nog zoveel om voor te leven.
Nog een reden van de blog is dat er veel dingen voorhanden zijn die het leven van een persoon met MS (en anderen) kan makkelijker maken, alleen is het veel zoeken. Ook dergelijke ideeën wil ik met jullie delen. Zo zal ik ook schrijven over aangepast wonen. Wij hebben beslist om opnieuw te bouwen, klaar voor de toekomst, hoe die ook mag zijn. Praktischer, rolstoel toegankelijk en onderhoudsvriendelijk.
Als laatste, maar daarom niet minder belangrijk, wil ik nog graag vertellen hoe ik bij de naam KoMaLo kom. Komalo, dat is een samentrekking van onze 3 voornamen Koen, Martine en Lotte. Ik wou mijn vrouw en dochter erbij betrekken, vermits zij ook een belangrijk deel van mij zijn. Zonder hen zou het allemaal veel moeilijker zijn. MS (alles eigenlijk) is dragelijker als je het kunt delen, met de steun van uw naasten. Het is gemakkelijk praten van “positief in het leven staan” als je gelukkig bent en dat ben ik, ja zelfs met MS.