Het leven gaat te snel

Het is zaterdagmorgen, ik laat Tommeke uit, ons hondje, zet het ontbijt klaar en open de krant. Buiten alle politiek valt er mij één titel al snel op: “Het tempo is de laatste 5 jaar verhoogd, het leven gaat te snel”.
Daar moet ik eens over nadenken. Het leven zoals iedereen van je verwacht, gaat veel te snel. Bij mij heeft dat leven mij al enkele jaren geleden ingehaald en ben ik achter gebleven. Eigenlijk ben ik blij dat het peloton mij al lang voorbij gestoken heeft. Ik kan nu op eigen tempo verder, zonder dat er veel naar om gekeken wordt en daar ben ik blij om.
Hoe komt het dat de meesten (3 op de 4 Vlamingen) vinden dat het leven sneller gaat. Werken we langer of meer, neen dat is het niet. We hebben zelfs meer tools om het leven gemakkelijker te maken, maar laat het net die tools zijn die ervoor zorgen dat het tempo zo hoog ligt. Als je een mailtje krijgt, wordt er verwacht dat je direct antwoordt, want je ziet het toch op je smartphone die je steeds bij je hebt, berichten hetzelfde, enz. We werken meer met afspraken, om nergens te moeten wachten en toch hebben we geen tijd. We zitten allemaal op sociale media, maar zijn in het echte leven niet meer sociaal.
Ik zeg niet dat ik graag wacht, maar daar waar ik moet wachten, vul ik mijn tijd met het observeren van de mensen en nog beter, begin ik een praatje met hen te maken. Niet iedereen gaat daar in mee, maar regelmatig ontstaat er een conversatie en leer ik onbekenden kennen. Niet om hen op Facebook toe te kunnen voegen, maar omdat iedereen een ander verhaal heeft, andere ervaringen.
Meestal start een gesprek bij mij met vriendelijk goeiedag te zeggen, dan zie de reactie en meestal volgt er al snel een gesprek. Misschien ligt het aan mij, maar de meesten praten wel degelijk, ze zullen alleen niet snel beginnen. Zo heb ik al meerdere keren gemerkt dat ze binnen de kortste keren beginnen te vertellen en dat ze wel een heel verhaal kunnen brengen, en wat meer is, ze zijn blij om hun verhaal eens te kunnen doen. Op die momenten vliegt de tijd, maar heb je niet de indruk dat het leven te snel ging.
Wat vliegt de tijd
ik ben alweer een uurtje kwijt,
er moet nog zoveel gebeuren
foto’s op Instagram keuren
berichten op mijn Facebook lezen
en ondertussen heb ik op WhatsApp bewezen
dat ik bij de tijd ben
maar minder en minder “ZEN”
De rust is verloren gegaan
ik kan de druk niet meer aan
ik moet mij isoleren van iedereen
of ik heb een burn-out aan mijn been
ik zoek de stilte in de natuur
een echte zuurstof kuur
maak plaats vrij in mijn hoofd
tot de spanning is uitgedoofd

2 gedachten over “Het leven gaat te snel

  • 7 november 2018 om 14:13
    Permalink

    Dag koen,ik ben Lisette van de Ms kliniek.ook Ms patiënte!ben benieuwd om de rest van je blog te lezen!gr tot later.gr Lisette van kamer 410

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *