Kapotte batterij

Kapotte batterij

Mijn vorige  blog ging over batterijen opladen (zie batterij opladen), maar deze keer neem ik batterij letterlijk, namelijk die van de scootmobiel.

Toen mijn mama stierf heb ik haar 6 jaar oude scootmobiel gekregen waar ik veel plezier van heb gehad tot 2 jaar terug, toen die batterij mij niet ver meer bracht. Ondertussen had ik wel het gemak en de vrijheid van een scooter leren kennen. Ik ben dan voor een nieuwe gaan kijken.

De keuze in scootmobiels is groot, maar gelukkig hebben ze mij in de winkel goed geholpen om de juiste scootmobiel te vinden. Het werd een buitenscooter omdat deze groter zijn (ik ben 1m80) en omdat deze een groter bereik hebben.

Ik rijd regelmatig de maximale snelheid, maar ook heel regelmatig maar aan stapsnelheid (als ik ga “wandelen” met mijn vrouw). De maximum radius was nieuw iets van een 30 km.

Nu 2 jaar later kon ik nog amper 10km ver met mijn scootmobiel. Dat gaf de nodige stress of ik nog thuis zou geraken, wat gelukkig steeds gelukt is.

Een nieuwe batterij was dus nodig en omdat de vorige niet ver genoeg ging, vroeg ik een zwaardere (gel)batterij. Die moet ik de eerste keren zo goed als leeg rijden voor ik hem terug oplaad. 66 km later heb ik hem voor de eerste keer opgeladen (hij was wel echt leeg) en dat door het grootste gedeelte op maximum snelheid te rijden. Het geeft een heerlijk gevoel om zonder zorgen tochtjes te kunnen maken die verder reiken dan dat ik met de fiets kan doen. Wat niet moeilijk is vermits ik met de fiets niet ver geraak 😊.

De batterij

De batterij

Daarnet gaf mijn gsm aan dat de batterij bijna plat was. Met de jaren gaat die batterij minder en minder mee. Normaal denk ik daar niet verder over na en steek ik hem gewoon in en laad hem op. Ook nu deed ik dat, maar plots had ik wel weer een onderwerp voor deze blog. De vergelijking van ons leven met een batterij.

Als mijn scootmobiel pas opgeladen is, kan ik er 16 km/u mee rijden. Na een 10-tal kilometers is dat nog 15 km/u en als hij moeite krijgt om deze snelheid aan te houden, weet ik dat ik hem moet opladen, wat het display dan ook aangeeft. Als ik geslapen heb, dan kan ik weer “veel” aan. Daarom ben ik in de voormiddag het meest actief. ’s Middags moet ik wat bijladen om toch ook nog wat te kunnen doen in de namiddag. Als opstaan uit de zetel al een hele prestatie wordt, dan is het tijd om weer op te laden (lees: gaan slapen).

Een batterij kun je laden met zonne-energie. Dat geldt ook voor mij. Ik heb al meer laten horen dat ik bij zonnig weer meer kan. Zeker mentaal laad ik mij op aan de zon.

Ook MS kan ik in deze vergelijking steken. MS is dan die kortsluiting in de batterij die ervoor zorgt dat zij plots plat is, dat de display niet meer de juiste info geeft en dat zij moeilijker terug oplaadt. Dat is nu echt hoe ik mij voel. Plots werk ik niet meer zo goed, moet ik meer rusten om dan toch nog minder te kunnen (zie ook “de dagen worden korter”) en geeft mijn lichaam niet altijd meer de juiste info door…

Met de tijd verkort de actieve periode en duurt het opladen langer. Ook daar zullen vele (oudere) mensen zich in herkennen.

In al deze vergelijkingen is de batterij wel de verkorte versie. Wij gaan gelukkig langer mee.