Contrasten

Contrasten

Elk jaar weer wil ik schrijven over de lente (zie ook lente). Logisch toch, de lente is dan ook het seizoen waar de natuur weer tot leven komt en zelfs de mensen die als het ware ontwaken uit een winterslaap. Ze kunnen weer opgewekt zijn.

Lente is vernieuwen. Nieuwe energie die ons weer meer laat leven. In de winter is het meer overleven, nu beginnen we weer te leven.

Ik merk dat ook bij mezelf. Ik lijk meer energie te hebben. Ik wil buiten zijn. Buiten de tuin in orde zetten, maar dan merk ik dat de energie en de wil er misschien wel is, maar de MS is er ook nog. Willen werken, maar al snel stoten op een lichaam dat niet mee wil. Al snel merk ik dat mijn lichaam roept om te rusten. Ik rust dan wat buiten en kijk hoe mooi onze tuin geworden is. Het werk dat er nog is, daar kijk ik maar eens langs en neem enkel de schoonheid in mij op. Fonske (ons hondje) zit buiten te spelen en brengt regelmatig een speeltje opdat ik het zou wegwerpen. Het is alsof hij merkt dat ik niet echt uit mijn zetel wil/kan komen. Alsof hij mij bezig wil houden op mijn tempo. Zijn tempo ligt veel hoger en de energie die de zon hem geeft moet blijkbaar direct opgemaakt worden. In een paar tellen is hij de tuin rond gerend om dan weer eventjes bij mij te komen liggen.

Rondom mij wordt er heel wat gewerkt omdat we in een nieuwe verkaveling wonen waar nog veel gebouwd wordt. Maar die geluiden storen mij niet, ze beklemtonen de stilte na 17u. De huizen in aanbouw tonen mij hoever wij al staan. Het zijn allemaal contrasten, maar dat maakt het mooi …

Geen lente

Geen lente

Weken lang hebben we ons afgevraagd waar die lente bleef. Tot dan plots de zomer er is. De temperaturen zijn meer dan 10° gestegen, de zon laat zich zien en het is droog. De temperaturen die plots zoveel hoger uitkomen is voor vele MS-patiënten minder goed nieuws, maar ik hoor bij die minderheid die zich beter voelt bij hogere temperaturen. Boven de 25° moet het van mij ook niet zijn, niet dat ik dan meer last heb, maar omdat je er dan minder van kunt genieten. Dan moet je weer naar binnen vluchten, niet omwille van de regen, maar door de warmte.

De voorbije dagen was het dus een zalig weertje en daar heb ik van genoten. Veel buiten bezig kunnen zijn met Fonske, ons nieuw hondje (zie ook Leven in huis). Zo ben ik hem aan het leren om met de scootmobiel mee te rijden. Tussen mijn voeten zit hij dan de wereld te ontdekken die aan hem voorbij trekt.

Ook voor de terrasjes was het wel gekomen. Nu is het zoeken naar een plekje. Duidelijk dat velen dat gemist hadden. Die gezellige drukte, terug met vrienden kunnen afspreken of gewoon wat de passanten bekijken … dat is genieten, dat is zomer.

Mijn blog deze week is wat gekrompen, misschien door de warmte, of misschien doordat ik nog wat ga profiteren van het zalige weer …