200ste Blog

<strong>200<sup>ste </sup>Blog</strong>

Op 11 oktober 2018 kwam mijn website www.komalo.be online. Mijn eerste echte blog verscheen 4 dagen later. Vandaag schrijf ik mijn 200ste blog.  Ik ben gestart met een gedicht, waarna er nog een 30 tal gedichten volgden. Blogs over MS, de dood van mijn moeder en mijn hondje Tommeke tot nieuwjaarswensen, alle onderwerpen kwamen aan bod.

Mijn blogs gaan over mijn leven, mijn leven met MS. Niet enkel over MS, want mijn leven is veel meer dan die ziekte. Wel moet ik toegeven dat MS mijn leven bepaald heeft, het heeft ervoor gezorgd dat ik mijn leven een andere invulling moest geven, zeker omdat ik al snel niet meer kon gaan werken. Mijn blog is dan ook ontstaan om mij cognitief bezig te houden, om uitdagingen te zoeken. Het begon met het maken van de website, wat ik nooit eerder gedaan had, maar ook het schrijven van de blogs en gedichten zorgde ervoor dat ik mijn hersenen moest blijven gebruiken.

Ik ben deze blog dus voor mijzelf begonnen, maar al snel merkte ik dat ze veel gelezen werden en ik mijn lotgenoten hier mee steunde. Mijn teksten over de symptomen van MS werden het meeste gelezen (slikproblemen, nog een ander gezicht van MS, de verschillende gezichten van MS, …). Vele lotgenoten herkenden zich daar in en de anderen leerden zo meer over de mogelijke gevolgen van MS.

Ik wou niet alleen over MS schrijven, want mijn leven is veel meer dan dat. Daarom heb ik ook vele andere onderwerpen aangesneden (de kerk, humor, de mooimakers, mijn jeugd, 5 keer Koen, …).

Mijn vrouw en dochter zijn ook enkele keren onderwerp van een blog geworden (mijn vrouw, kleine meisjes worden groot, …) en 1 keer heeft mijn vrouw zelfs mijn blog overgenomen (de geschiedenis herschrijven). Die blog van mijn vrouw was niet haar enigste bijdrage hier, zij is mijn eindredacteur die al mijn teksten leest en verbetert (taalfouten of rare zinsconstructies) voor ik ze online zet. Met deze wil ik dan ook graag mijn 2 vrouwen (vrouw en dochter) bedanken voor hun steun en vooral om alle warmte die ik van hen mag krijgen, dank je wel lieverds.

Via mijn blogs hier ben ik ook bij MS-mindset terecht gekomen, waar ik nu ook al een aantal blogs voor geschreven heb. Dit is een website die de nodige tools aanreikt voor MS-patiënten.

Omdat mijn eerste blog een gedicht was, wil ik deze 200ste eindigen met een gedicht.

200 verschillende verhalen
om mijn leven te vertalen
hoe een leven zo normaal
veranderde in een strijdersverhaal
hoe ik mij niet gewonnen gaf
en het lachen niet opgaf
hoe mijn gezin mijn steun was
besefte ik dan pas
ik hoop nog vele verhalen te schrijven
over geluk, overwinnen en stabiel blijven
want genezen kan ik niet
maar zoals je bij mij ziet
blijf optimistisch en positief
en het leven heeft je lief


Een gedicht of tekst?

Een gedicht of tekst?

Ik heb al veel gedichten geschreven, maar nu is het alweer eventjes geleden. Doordat er niet elke week veel schrijvenswaardig gebeurt, grijp ik graag eens naar een tekst die gewoon over het leven gaat. Het leven is dan ook de moeite waard om over te schrijven, steeds opnieuw.

Het gedicht hieronder draag ik graag op aan die mij steunen in deze wereld, aan de mensen die het leven glans geven en dan denk ik in de eerste plaats aan mijn vrouw en dochter.

Ik keek naar mijn boekenrek en vergeleek. Alle boeken zijn verschillend, er zijn grote en kleine, dikke en dunne, rijkelijk versiert en schools gekaft.
Maar de omslag zegt weinig over de inhoud. De druk, de letters en de tekeningen of foto’s, die zie je pas als je het boek openslaat. Je kiest er één uit en begint het te lezen, dan pas wordt de inhoud duidelijk. Tekeningen en foto’s illustreren en verrijken de inhoud.
Sommige boeken zul je graag lezen, andere minder en enkele wil je niet meer missen. Die zal je telkens opnieuw lezen en steeds beter kennen, je zal er van gaan houden. Je moet het wel terug plaatsen tussen de andere, maar het zal jouw boek zijn, jouw geliefde boek.
Het boekenrek kan je maken zoals je zelf wilt, het kan een eenvoudige plank zijn, een design of een klassiek rek. Het boekenrek is de wereld, de boeken zijn de mensen.
Met wat verbeelding is het een rek waar je als boek graag op staat. Ik heb die verbeelding, ik sta graag op de wereld. Ik heb dan ook boeken langs mij die het staan vergemakkelijken. Een boek alleen blijft niet gemakkelijk staan, wel tussen andere boeken. We hebben elkaar nodig.

Hopelijk hebben jullie ervan genoten en anders, volgende keer beter. Er volgen nog 2 blogs voor ik vakantie neem. Geniet nog van het mooie weer en tot volgende week.