scootmobiel

Kapotte batterij

admin MS blog , , 1 reactie
Kapotte batterij

Mijn vorige  blog ging over batterijen opladen (zie batterij opladen), maar deze keer neem ik batterij letterlijk, namelijk die van de scootmobiel.

Toen mijn mama stierf heb ik haar 6 jaar oude scootmobiel gekregen waar ik veel plezier van heb gehad tot 2 jaar terug, toen die batterij mij niet ver meer bracht. Ondertussen had ik wel het gemak en de vrijheid van een scooter leren kennen. Ik ben dan voor een nieuwe gaan kijken.

De keuze in scootmobiels is groot, maar gelukkig hebben ze mij in de winkel goed geholpen om de juiste scootmobiel te vinden. Het werd een buitenscooter omdat deze groter zijn (ik ben 1m80) en omdat deze een groter bereik hebben.

Ik rijd regelmatig de maximale snelheid, maar ook heel regelmatig maar aan stapsnelheid (als ik ga “wandelen” met mijn vrouw). De maximum radius was nieuw iets van een 30 km.

Nu 2 jaar later kon ik nog amper 10km ver met mijn scootmobiel. Dat gaf de nodige stress of ik nog thuis zou geraken, wat gelukkig steeds gelukt is.

Een nieuwe batterij was dus nodig en omdat de vorige niet ver genoeg ging, vroeg ik een zwaardere (gel)batterij. Die moet ik de eerste keren zo goed als leeg rijden voor ik hem terug oplaad. 66 km later heb ik hem voor de eerste keer opgeladen (hij was wel echt leeg) en dat door het grootste gedeelte op maximum snelheid te rijden. Het geeft een heerlijk gevoel om zonder zorgen tochtjes te kunnen maken die verder reiken dan dat ik met de fiets kan doen. Wat niet moeilijk is vermits ik met de fiets niet ver geraak 😊.

Hetzelfde maar toch heel anders

admin MS blog , , 0 reacties
Hetzelfde maar toch heel anders

Wat heb ik naar mijn nieuwe scootmobiel uitgekeken. Sinds het overlijden van mijn mama (zie ook mama), nu al 3 jaar geleden, heb ik haar scootmobiel overgenomen. Verdere verplaatsingen (+800m) te voet lukken niet meer, zelfs niet met wandelstok. Voor deze verplaatsingen gebruik ik de scootmobiel. Door de leeftijd van de scootmobiel en vooral van zijn batterij kon ik er niet meer echt op vertrouwen. Ik had dus een nieuwe nodig. Die heeft de revalidatie arts voorgeschreven. Een buiten scooter, niet een binnen-buiten scooter zoals mijn vorige. Een binnen-buiten scooter is kleiner en mijn houding daarop (doordat ik 1m80 ben) was niet echt comfortabel. Mijn benen waren steeds opgetrokken, hetgeen mij extra last gaf. Ik wou dus voor een grotere gaan, een buiten scooter.

Wij zijn dan naar Hego Mobiel in Genk geweest om het geschikte model te vinden. Daar hebben ze een grote keuze en geven ze graag meer uitleg. Na enkele modellen getest te hebben viel ik toch het meeste op een 3-wieler, omdat ik dan mijn voeten tot langs het stuur kan plaatsen. Veel meer ruimte dus voor mijn benen.

Eens het model gekozen, heeft de winkel een aanvraag voor die scooter gedaan met het voorschrift van de dokter en een rolstoeladviesrapport. Vanaf dat moment was het wachten. Een dikke maand later kreeg ik het bericht dat mijn scooter niet was goedgekeurd… ik had een punt te weinig in mijn mobiliteitsscore. Hego heeft mijn dossier dan terug ingediend met de vraag voor een huisbezoek, zodat ik kon uitleggen waarom ik een buitenscooter nodig heb (een binnen-buitenscooter zou wel kunnen). Een paar weken later, zonder dat er een huisbezoek heeft plaats gevonden, kreeg ik nu wel de goedkeuring.

Ik heb dan ook uitgekeken naar de levering van mijn nieuw stukje vrijheid. Zo sterk dat de dag dat ze belden dat mijn scooter klaar was, ik hem in Genk gaan halen ben. Mijn vrouw heeft mij tot aan de winkel gebracht en dan ben ik met de nieuwe scooter naar huis gereden (21km). Het afhalen was zoals vroeger, toen ik nog werkte, een beetje alsof ik een nieuwe firmawagen mocht gaan afhalen, maar dan toch heel anders.

Op de rit naar huis werd mij snel duidelijk dat deze scootmobiel ideaal voor mij is. Comfortabel, goed geveerd en wendbaar.

Zo merk ik weer dat tijden veranderen. Wie had ooit gedacht dat ik zo blij zou zijn met een scootmobiel. Ben ik nu officieel een Benidorm-bastard?