Ze zijn niet meer uit het straatbeeld weg te denken, de smartphones. Jong en oud heeft zo een slimme telefoon (letterlijk vertaald). Maar is dat nu zo een verbetering?
Laatst was ik naar een spreker gaan luisteren over ons geheugen (zie ook geheugen en vergeten). Dat was overdag en de zaal zat dus vol met 60 plussers. Toen de spreker zei dat de smartphone slecht was voor ons geheugen zag je iedereen knikken. Langs mij zei er iemand dat die smartphones inderdaad voor niet veel goed waren. Maar hij had er wel één. Is die slimme gsm effectief slecht, is het een last?
Natuurlijk klopt het wat die spreker, een dokter, zei. De smartphones zorgen ervoor dat we nog weinig telefoonnummers van buiten kennen. Als je dat zo erg vindt, gebruik dan je eigen geheugen. Op elke telefoon kun je ook via het toetsenbord nog gewoon een nummer intikken.
Zelf vind ik deze technologie een geweldige uitvinding. Een smartphone is zoveel dat het schrikwekkend is. Voor mij en ik ben zeker voor velen, geeft de smartphone mij een veilig gevoel, zeker in combinatie met mijn smartwatch. Bij een val kan ik direct hulp bellen. Fijn is ook te weten als een ander mij nodig heeft dat ik steeds bereikbaar ben.
Verder is de smartphone gewoon heel gemakkelijk. Zonder de digitale agenda zou ik al vele afspraken gemist hebben. Zonder de ingebouwde camera zou ik al veel mooie beelden niet hebben kunnen vastleggen. Ik zou ook al veel kortingen gemist hebben omdat ik de klantenkaart niet bij heb. Zo kan ik nog wel eventjes doorgaan, omdat je zoveel kan met je gsm.
Mijn gsm is mijn telefoon, brievenbus, tv, huissleutel, voordeur videofoon, afstandsbediening van de tv, mijn bediening van de lichten in huis, mijn notitieblok, mijn fotoalbum, mijn betaalmiddel, camera, rekenmachine, dictafoon, bediening ventilatie in huis, inbraak melder, klantenkaart, mijn digitaal paspoort, gps, krant, spelconsole, en waarschijnlijk nog veel meer. Duidelijk dat de smartphone voor mij eerder een lust is en geen last.